Komunistyczna Polska była krajem zamkniętym w dosłownym znaczeniu tego słowa. Uzyskanie zgody na wyjazd, zwłaszcza do krajów kapitalistycznych, było niezmiernie trudne. Prócz restrykcyjnej polityki paszportowej władze starały się uniemożliwić obywatelom nielegalne opuszczenie ojczyzny. Polska została otoczona drutem kolczastym - granicę chroniło 11000 kilometrów płotów i zasieków oraz 1314 wież strażniczych. Rozbudowa służb i infrastruktury granicznej przyniosła zamierzone efekty. Szanse ucieczki na Zachód przez zieloną granicę były minimalne i Polska stała się częścią "obozu pokoju i socjalizmu". Mimo zabiegów władz proceder nielegalnego przekraczania granicy trwał od lat powojennych aż do roku 1989. Uciekano wszelkimi możliwymi drogami - lądową, morską i powietrzną. W książce znaleźć można opowieści o najbardziej spektakularnych ucieczkach z PRL-u. Historie ludzi, którzy nie chcieli żyć w komunistycznym "raju". Opowieści o heroicznych decyzjach i karkołomnych planach. O odwadze tych, którzy zdecydowali się zbiec, choć cena była wysoka. Wielu uciekinierów zostało zaocznie skazanych przez sądy Polski Ludowej na długoletnie kary więzienia lub karę śmierci. Wiele osób, którym udało się zbiec już nigdy nie zobaczyło rodzinnej ziemi lub wiele lat żyło w przekonaniu, że nigdy jej nie zobaczą. W Polsce pozostawili bliskich, z którymi nie mogli utrzymywać kontaktów.